Zespół Aspergera poraz pierwszy użyty został jako termin w 1981 roku przez badaczkę Lornę Wing, na zaburzenia opisane 37 lat wcześniej przez Hansa Aspergera, a będące podobnymi do autyzmu. Badane dzieci scharakteryzowano jako autystyczne lecz z dobrze rozwiniętą mową oraz prawidłowym rozwojem poznawczym, co odróżniało je od autystów. Sam doktor Asperger nazywał najmłodszych, dotkniętych tym zaburzeniem „małymi profesorami”, charakteryzując ich w drugiej strony jako zamkniętych, niezdolnych do tworzenia więzi i niewykazujących empatii.
Zespół Aspergera
Jest to zaburzenie rozwoju, które wpływa na sposób, w jaki mózg przetwarza gromadzone informacje: warunkuje zachowanie oraz predyspozycje społeczne, emocjonalne i komunikacyjne człowieka. Zazwyczaj pojawia się w dzieciństwie i pozostaje na całe życie, z różnym stopniem zaawansowania. Jest on jednym z podtypów autyzmu, zaliczanym do chorób składających się na spektrum autystyczne (ASD). U osób dotkniętych zespołem Aspergera występują zaburzenia interakcji społecznej. Zakres zainteresowań osoby chorej jest znacznie ograniczony, występuje też powtarzalność zachowań. U chorych obserwuje się opóźniony rozwój motoryczny, prowadzący do wykonywania nieskoordynowanych ruchów. W porównaniu do osób dotkniętych innymi formami ASD, osoby z zespołem Aspergera nie wykazują trudności językowych czy znaczących opóźnień w rozwoju poznawczym. Co więcej – może być wręcz odwrotnie. Wiele z nich ma ponadprzeciętny iloraz inteligencji oraz wybitne zdolności w dziedzinach związanych z myśleniem logicznym i obrazowym.
Jak można scharakteryzować osobę z zespołem Aspergera?
Osoba z zespołem Aspergera wykazuje określone zachowania. Rzadko zdarza się, żeby wszystkie te zachowania występowały razem u jednej osoby, ponadto nie ma dwóch takich samych osób z zespołem Aspergera – każdy przypadek jest inny, a określone cechy i zachowania występują z różnym stopniem nasilenia. Oto co można powiedzieć o osobie cierpiącej na zespół Aspergera:
- wykazuje ograniczone, utrudnione interakcje społeczne,
- posiada trudności w komunikacji z otoczeniem,
- posiada trudności w tworzeniu relacji przyjacielskich,
- preferuje własne towarzystwo,
- ma tendencję do powtarzania tych samych słów, zachowań,
- wykazuje trudności w komunikacji niewerbalnej (gesty, mimika), w połączeniu z ponadprzeciętnymi umiejętnościami werbalnymi,
- jest niezdolna do rozumienia emocji,
- posiada problemy z abstrakcyjnym lub elastycznym myśleniem,
- nieutrzymuje kontaktu wzrokowego z rozmówcą,
- potrafi obsesyjne myśleć na konkretne, często nietypowe, wąskie tematy,
- koncentruje się na jednym celu,
- posiada potrzebę analizowania szczegółów,
- często prowadzi monologi,
- w przypadku trudności w rozwoju ruchowym wykazuje niezgrabne ruchy i/lub manieryzm,
- posiada dobre lub doskonałe umiejętności językowe. Umiejętności językowe w przebiegu zespołu Aspergera mogą być ponadprzeciętne lub przedwcześnie rozwinięte w porównaniu do rówieśników. Osoba chora może być w stanie rozmawiać obszernie na temat swoich zainteresowań, lecz ma problem z bardziej praktycznymi zadaniami, jak opowiedzenie jakiejś historii, wydarzenia ze swojego życia, czy zrozumienie dowcipu lub sarkazmu.
Zespół Aspergera – choroba geniuszy?
Osoby cierpiące na zespół Aspergera mogą być bardzo utalentowane w wybranych przez siebie dziedzinach. Najczęściej osoby te mają wyspecjalizowane umiejętności związane z pamięcią, liczbami i matematyką. Występuje u nich silna potrzeba analizowania szczegółów oraz rozpoznawania określonych reguł i porządku w systemach. Jest wśród nich wielu geniuszy i poliglotów. U wielu osób dotkniętych tym zaburzeniem zaobserwowano wyższy od przeciętnego iloraz inteligencji. Ponadto osoby te posiadają bardzo bogate słownictwo, niekoniecznie umiejąc je praktycznie wykorzystać. Potrafią być ekspertami w wybranej przez siebie dziedzinie zainteresowań, mają doskonałą pamięć.
Jednym z najciekawszych przypadków geniuszy żyjących obecnie z zespołem Aspergera jest Daniel Tammet, którego zdolności matematyczne wykraczają poza zwykłe ramy. Tammet fascynuje się liczbami, które widzi jako kolory i kształty, potrafi liczyć w głowie szybciej niż kalkulator a nowe języki opanowuje w błyskawicznym tempie. Jest twórcą języka mänti i rekordzistą Europy w recytowaniu liczby pi.
Tammet to nie odosobniony przypadek. Zespół Aspergera podejrzewano u wielu geniuszy, których nazwiska zapisały się na kartach historii. Z najbardziej znanych osób można wymienić Alberta Einsteina, Nikola Teslę, Tomasa Jeffersona, Jamesa Joyca, Stanleya Kubricka, Wolfganga Amadeusza Mozarta, Lewisa Carrolla czy Hansa Christiana Andersena.
Nieznane przyczyny zespołu Aspergera
Do tej pory nie udało się znaleźć jednoznacznej odpowiedzi na pytanie o przyczyn tej choroby. Nie jest do końca jasne czym jest spowodowana, lecz wiadomo że takie czynniki jak tv, styl rodzicielski, fast-foody, wybuchy gniewu czy sytuacja rodzinna nie wywołują zespołu Aspergera. Obecne badania wskazują, jakoby najbardziej prawdopodobna przyczyną były zaburzenia zarówno po stronie neurologicznej jak i genetycznej.
Jeden komentarz
Zespół Aspergera to nie choroba. Nie ma Aspergerów z wybitnymi wysepkowymi zdolnościami bo to jest typowe dla sawantów nazywanych inteligentnymi idiotami. To nie prawda, że Asperger nie rozumie emocji, rozumie ale nie przykłada do nich tak wielkiej wagi. Asperger wie, że odbiega od reszty, rozumie jakie emocje towarzyszą byciu odmiennym i na podstawie filmów i literatury uczy się świadomie mowy ciała. Bardzo często nie diagnozowany u dziewczyn, ponieważ wyjazują one zachowania kompensacyjne, maskujące. Wyczerpuje to mocno psychicznie prowadząc do melt down. Bardzo często Asperger z tego powodu mylony jest z osobowościa histrioniczą czy BPD bo ich życie to dramaty i historie nie do uwierzenia. Braki w tworzeniu relacji prowadzą do niewiarygodnych aczkolwiek bardzo bolesnych doświadczeń w kontakcie ze światem zewnętrznym. Proszę redakcję o niepowielanie mitów. Pozdrawiam. Aspergella