Hedonizm – 3 główne cechy, które posiada hedonista i hedonistka

Następny artykuł serii – Konformizm, konformista – wpływ otoczenia

Dziś mam przyjemność przedstawić Wam niezwykle współczesny, choć chyba rzadko poruszany temat – hedonizm. Mam nadzieję, że okaże się dla Was interesujący. Miłej lektury!

Hedonizm

to etyczna doktryna stworzona przez filozofów Arystypa i Epikura, która zakłada, że celem życia ludzkiego jest dostarczanie przyjemności i rozkoszy. Czasami jednak ten cel jest niezgodny z obecnie obowiązującymi normami społecznymi, w których istnieje wiele ograniczeń i zakazów.

Samo słowo hedonizm pochodzi z języka greckiego /hedonismos/, które oznacza przyjemność i radość. Hedoniści próbowali zapewnić sobie przyjemność w każdym calu. Starali się osiągnąć ją nie tylko na poziomie fizycznym, ale również psychicznym. Ta radość działała poniekąd jako lek dla ciała, bowiem wyraża ona dążenie do wystąpienia pewnych uczuć, emocji, myśli, pragnień i emocji, a to wszystko składa się na podwyższenie poziomu adrenaliny, która jest przez nas tak wielce pożądana.

Natomiast niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, że nieprzerwane dążenie do szczęścia prowadzi do fizycznego i psychicznego uzależnienia. Kto by nie chciał, by jego zadowolenie trwało wiecznie? Hedoniści wyznawali zasadę „Lepiej umrzeć młodo, jako ciekawy świata i odważny człowiek, aniżeli gdy już jesteśmy starzy, nudni i tchórzliwi”. Poświęcili oni całe swoje życie na poszukiwanie coraz to nowych przyjemnych doznań, a jednocześnie skupiali się na unikaniu cierpienia. Szukanie możliwości, ale także zbudowanie od początku własnego szczęścia daje taką ogromną satysfakcję, która może stać się wręcz celem życia. Według teorii hedonizmu przyjemność można osiągnąć posiadając wysoką samoocenę, poczucie wolności oraz ciągłą potrzebę poszukiwania przyjemności.

Hedonista – 2 rodzaje

Hedonizm można podzielić niejako na dwa rodzaje. Pierwszy z nich to sublimacja (w tym sensie jest to proces przekształcania libido w „społecznie użyteczne” osiągnięcia) – w której człowiek np. uprawia sporty ekstremalne (spadochroniarstwo, paralotniarstwo, turystyka górka, wspinaczka, surfing itp.), bądź oddaje seksualnej rozpuście. Jednak istnieje również grupa ludzi, która reprezentuje drugi typ hedonizmu (nie jest sublimacyjny) – wyraża się on w zachowaniach niedopuszczalnych przez inne jednostki. Tacy ludzie zazwyczaj mają ogromny problem z niestabilnością emocjonalną. Niestety rezultaty w takich przypadkach są nierzadko tragiczne – narkomania, prostytucja, udział z napadach z bronią i inne.

Różnice w zależności od płci

Jak pokazują statystyki, hedonizmem o dużo większym stopniu oraz intensywności może pochwalić się męska populacja naszego społeczeństwa. Mężczyzna-hedonista w swoich działaniach dąży do bycia męskim, silnym, stabilnym, inteligentnym, ciekawym, odważnym, niezależnym, upartym człowiekiem o wysokiej samoocenie. Również liczy się dla niego dojrzałość fizyczna i psychiczna, wytrzymałość, a także fizyczne piękno i atrakcyjność. Ponadto ważne jest poczucie humoru oraz naturalne zachowanie w stosunku do innych. Nierzadko posiadają oni również tatuaże i ciągle żyją „na krawędzi”.

Natomiast kobieta-hedonistka zazwyczaj jest bardzo kobieca, seksowna, dba o swój wygląd, atrakcyjność oraz o wysokie poczucie własnej wartości. Ponadto jest ambitna, niezależna, uparta oraz aktywna fizycznie. Czasami jednak może się trafić kobieta, dla której wzorem będzie męski styl ubioru oraz zachowania (zależnie od wychowania oraz środowiska, w jakim przebywa).

Niemniej jednak niezależnie od płci hedoniści kochają życie bez reguł, dlatego często je łamią. Nie potrafią żyć zamknięci w klatce, pragną wolności i nie istnieją dla nich żadne ograniczenia. Łączy się to również z ryzykiem i zamiłowaniem do eksperymentowania. Hedoniści ciągle szukają tego, co jeszcze piękniejsze, ciekawsze, zabawniejsze i odważniejsze. Swoim zachowaniem starają udowodnić sobie i innym, że mogą obronną ręką wyjść nawet z najtrudniejszej sytuacji. W ten sposób również szukają szacunku, uznania, podziwu, a także miłości. Ma to związek z kompleksem niższości, gdyż np. w młodości byli poniżanym obiektem kpin, zatem hedonizm jest dla nich po prostu formą rekompensaty. Istotny jest tu również czynnik tzw. autoagresji, która wyraża się w podejmowaniu ogromnego ryzyka po to, aby dostarczyć sobie przyjemności (pochodzącej ze skoku adrenaliny).