Najlepsze filmy psychologiczne warte obejrzenia

Następny artykuł serii – Metafory, czym są?

Najlepsze filmy psychologiczne

Mieliście kiedyś ochotę, by oglądnąć ciekawe filmy psychologiczne i mieliście problem z wyborem? Jeżeli tak, to zapraszam Was dzisiaj na zestawienie 10-ciu (subiektywnie) najlepszych i interesujących pozycji „psychologicznych”, które warto obejrzeć.

Lot nad kukułczym gniazdem

– film oparty na powieści Kena Keseya o tym samym tytule wszedł do kin w 1975 roku. Główny bohater (w tej roli młodziutki Jack Nicholson) aby uniknąć więzienia udaje chorobę psychiczną, przez co trafia do zakładu dla obłąkanych. Film ten analizuje system instytucji dla umysłowo chorych oraz pokazuje jak ów system był w tamtych czasach wykorzystywany, jako narzędzie do sprawowania kontroli nad społeczeństwem. Warto go obejrzeć nie tylko z powodu zaskakującego scenariusza, niesamowitej gry aktorskiej, czy kontekstu społecznego, ale przede wszystkim z racji głębokiego egzystencjonalnego dylematu, z którym być może sami kiedyś będziemy musieli się zmierzyć.

Mechaniczna pomarańcza

– w latach 70’ futurystyczna powieść o tym samym tytule dzięki Stanley’owi Kubric’owi wchodzi na ekrany kin i od razu staje się to pozycja kultowa. Natomiast trzeba zaznaczyć, że fabuła łamie zasady wszelakich filmowych konwencji, naładowana licznymi scenami przemocy. Mimo to, zdobyła uznanie wśród krytyków i 4 nominacje do Oscara. Historia przedstawia dzieje główny bohatera, który wraz ze swoją szajką sieje postrach w okolicy. Wkrótce jednak zostaje skazany za morderstwo i wsadzony do więzienia. Tam jednak proponują mu terapię psychologiczną, która miała by go zresocjalizować. Film choć z jednej strony szokuje, to nie można oderwać od niego wzroku.

Zwyczajni ludzie

– brzmi banalnie? Nie dajcie się zwieść tytułowi, bowiem ów film z 1980 roku porusza bardzo ciężkie tematy, obok których nie da się przejść obojętnie. Być może dla niektórych będzie on nieco trudny w odbiorze, gdyż na dłużej zatrzymuje się nad problemem relacji rodzinnych, natomiast trzeba przyznać, iż jest niesamowity. Reżyser Robert Redford ukazał historię chłopca, który po tragicznej śmierci swojego brata targnął się również na swoje życie. Jego ojciec namawia go wówczas na leczenie u psychiatry.

Lęk pierwotny

– a to już nowsza, ale równie zaskakująca pozycja. Film ukazał się w 1996 roku i był kolejnym powodem do chwały dla Richarda Geer’a, który wcielił się w główną rolę prawnika, który postanawia wziąć udział w głośnej sprawie morderstwa arcybiskupa i podjął się obrony młodego oskarżonego. Choć z początku kieruje się jedynie swoim interesem, tak podczas całej sprawy napotyka na wiele aspektów, które zmieniają jego podejście. Zatem tak, pojawia się całkiem dobrze rozbudowany wątek kryminalny. Ponadto wyjątkowe sceny i nieoczywiste zakończenie sprawia, iż ten film musiał ukazać się w niniejszym zestawieniu, ponieważ takie filmy psychologiczne są po prostu wyjątkowe.

Co z tym Bobem?

– tym razem komedia na naszej liście z 1991 i to produkcja amerykańska, więc należy mimo wszystko spojrzeć na nią nieco z przymrużeniem oka. Historia toczy się wokół relacji między Bobem – człowiekiem, którego ciągle dręczą jakieś problemy i fobie, a Leo – doktorem i psychoanalitykiem, w którym Bob widzi swoje wybawienie. Lekarz udaje się wreszcie na swoje upragnione wakacje, lecz jak się okazało – jego najwierniejszy pacjent pojechał za nim nie chcąc tracić spotkań terapeutycznych. Niektóre sceny są jednocześnie zabawne, jak i trochę przerażające, a cały film tyle lekki, co po prostu śmieszny, bo trzeba czasem dać sobie trochę luzu.

Milczenie owiec

– kultowy film z 1991 roku, który (jak twierdzą niektórzy) jest jednym z najlepszych thrillerów psychologicznych naszych czasów. Film powstał w oparciu o powieść Thomasa Harrisa, genialnego bestsellera o takim samym tytule. Twórcy zadbali o każdy szczegół filmu, który był wielokrotnie nagradzany i chwalony, scenariusz trzyma w napięciu do samego końca, a grę aktorską głównych bohaterów (Jodie Foster i Anthony Hopkins) uznano wręcz za mistrzowską. Akcja rozgrywa się na zachodzie Stanów Zjednoczonych, gdzie grasuje seryjny morderca Buffalo Bill, który porywa młode kobiety i obdziera je ze skóry. Aby rozwiązać zagadkę i schwytać niebezpiecznego przestępcę młoda jeszcze niedoświadczona agentka FBI i inny seryjny morderca i kanibal, niegdyś wybitny psychiatra – Hannibal Lecter zawiązują pewnego rodzaju umowę między sobą i wspólnie rozgrzebują całą sprawę. Jest to jeden z tych filmów, które po prostu trzeba obejrzeć.

Przerwana lekcja muzyki

– a to już mocny dramat z końca lat 90’, w którym choć główną rolę gra Winona Ryder (jako Susanna) to niekwestionowaną królową tego filmu jest Angelina Jolie (wcieliła się w postać Lisy), która za rolę w tej produkcji zdobyła Oscara i Złoty Glob. Akcja filmu rozgrywa się głównie w szpitalu psychiatrycznym, do którego trafia nieśmiała dziewczyna z problemami – Susanna. Tam poznaje Lisę – niepokorną pacjentkę o hipnotyzującym spojrzeniu, z którą nawiązuje szczególną więź. Film podejmuje trudną tematykę choroby, śmierci, samobójstwa. Fabuła zmusza do myślenia i stawia nas przed pytaniem – co wybrać czy co zrobić, a także pokazuje, że wrażliwość to nie jest choroba. Obok tej pozycji po prostu nie da się przejść obojętnie, przekonajcie się sami!

Sybil

– to niesamowity film oparty na faktach, który początkowo ukazał się 1976 roku, a w 2007 roku świat ujrzała jego odnowiona wersja. Wielu jednak podkreśla, że pierwsze „wydanie” było dużo lepsze i bardziej precyzyjne. Historia kręci się wokół młodej dziewczyny (Sybil) cierpiącej na rzadkie zaburzenie tożsamości, które generuje u niej aż 16 różnych osobowości. Jest to tak niespotykane schorzenie, iż z początku nikt nie potrafi określić, na co tak naprawdę Sybil choruje. W końcu diagnozuje ją doświadczona pani doktor Cornelia Wilbur – psychiatra, która często podejmuje się terapii z bardzo trudnymi przypadkami. Pomimo, iż film podejmuje tematykę przemocy, to nie znajdziemy w nim okrutnych scen, których trudno by było się potem pozbyć z pamięci.

12 Małp

– a to film z 1995 roku głównie skierowany do fanów kina science – fiction. Główny bohater (w tej roli Bruce Willis) żyjący w 2035 roku przenosi się w czasie, aby odnaleźć grupę ludzi, która uwolniła zabójczy wirus powodujący zdziesiątkowanie rasy ludzkiej. „Wdzięczne” tematy, takie jak zagłada i heroiczny bohater to motywy, które zawsze idą ze sobą w parze, dlatego film okazał się ogromnym sukcesem. Jak możemy się domyśleć, filmy psychologiczne tego typu mają w sobie oczywiście wiele praw para fizycznych, których nie przestrzeganie niesie za sobą nieprzyjemne konsekwencje i tak się właśnie dzieje w tym przypadku. Niemniej jednak świat przedstawiony w filmie, który można określić jako zniszczony i całkowicie znieczulony zmusza widza do własnej interpretacji tego, co widzi. A wielowątkowa fabuła i końcowy zwrot akcji dostarczają tylu wrażeń, że spokojnie ten film można oglądać wielokrotnie bez obawy o uczucie przesytu.

Psychoza

– a na koniec naszego zestawienia dla tych, którzy być może tej produkcji nie znają – przedstawiam najsłynniejszy film grozy w historii kinematografii reżyserii Alfreda Hitchcocka. Kojarzycie zapewne słynną czarno-białą scenę rozgrywającą się w łazience, gdzie niczego nieświadoma kobieta zostaje zaatakowana nożem i krzyczy w niebogłosy? Otóż ta właśnie scena pochodzi z Psychozy. Założenie autora było proste – każdy może być mordercą i właśnie w taki sposób opowiedział historię, by widz niczego nie mógł być pewien i tak też się dzieje. Choć z początku produkcja wydaje się być zwykłym melodramatem to z czasem odkrywamy jej nowe oblicze. Genialni aktorzy, niesztampowa fabuła, świat pozbawiony kolorów, rekwizyty oraz specyficzna muzyka – to wszystko spowodowało, iż jest to po prostu klasyka kina tamtych lat i jeśli chcemy obejrzeć naprawdę dobre filmy psychologiczne – ten jest jednym z nich.. Hitchcock genialnie operuje wszystkimi dostępnymi mu środkami i umiejętnie wprowadza element strachu w taki sposób, by nie zetknąć się o tandetę czy poczucie obrzydzenia. Scenariusz do filmu powstał również na podstawie książki (o takim samym tytule) autorstwa Roberta Blocha.

Mam nadzieję, że zachęciłam Was do obejrzenia chociaż jednej pozycji z powyższej listy – o ile oczywiście wcześniej ich nie widzieliście. A może macie swoje propozycje na filmy psychologiczne, które Waszym zdaniem należałoby tu dopisać? Chętnie się dowiemy, piszcie!