Samobójstwo a zaburzenie psychiczne

Następny artykuł serii – Skłonności samobójcze debiutantów i recydywistów

SAMOBÓJSTWO A ZABURZENIE PSYCHICZNE

Od wieków człowieka intrygowało samobójstwo. Dopatrywał się w tym akcie mrocznych tajemnic, nieczystych sił, nadprzyrodzonych mocy, czy też demonicznego opętania. Zwykły śmiertelnik nie zawsze potrafił pojąć, dlaczego, a przede wszystkim w jakim celu, z całego otaczającego go świata przyrody jedynie człowiek jest w stanie, w pełni świadomości zadać samemu sobie śmiertelny cios.

Codziennie na całym świecie ponad 1000 osób umiera śmiercią samobójczą. Liczba prób samobójczych jest prawdopodobnie kilkakrotnie większa (choćby z tego względu, iż czasami sposób odebrania sobie życia na samobójstwo nie wskazuje- np. celowe kraksy samochodowe).

Statystyki w różnych krajach prowadzone są w rozmaity sposób. Nie zawsze odnotowywany jest fakt samobójczego zamachu na swoje życie. Liczba zgonów w wyniku aktu samobójczego jest czasami kilkakrotnie większa, niż zgonów w wyniku wypadków drogowych. Wskaźnik demograficzny samobójstw w Europie waha się od 40 do 0,5/100 000 zgonów. W Polsce wynosi on około 1213/100 000.

Zjawiska samobójstwa nie da się wytłumaczyć w sposób jednostronny. Nie istnieje bowiem tylko jeden czynnik decydujący o tym, że dana osoba podejmuje decyzje o odebraniu sobie życia. Pewne światło na to zjawisko rzuca dopiero szersze, interdyscyplinarne podejście. Niemniej jednak, jak się okazuje, dosyć istotną rolę odgrywają zaburzenia psychiczne. Często się o tym nie wspomina, bagatelizując ów problem zaburzeń a zwracając przy tym większą uwagę na czynniki socjologiczne. W tej serii zamierzam się skupić na czynnikach klinicznych, ponieważ jak dowodzą badania aż 90% samobójców miało zaburzenia psychiczne. Postaram się przedstawić korelacje pomiędzy zaburzeniem psychicznym, a samobójstwem oraz w jaki sposób funkcjonuje samobójczy umysł, a przede wszystkim co czuje człowiek zdecydowany na tak radykalne działanie jakim jest świadome odebranie sobie życia.