Jung – kim był?

Następny artykuł serii – Kłamstwa, kłamstewka

Carl Gustaw Jung

W dzisiejszym artykule chciałabym skupić się na najważniejszych terminach stworzonych przez niebywale interesującą postać, jaką był Carl Gustaw Jung (1875-1961). Zapewne każdy z nas słyszał niejednokrotnie to nazwisko, natomiast być może, oprócz oczywistego związku z Freudem ciężko nam konkretnie określić, jaki był jego wkład w rozwój psychologii przełomu minionych wieków. Zatem zapraszam do lektury i do zgłębienia wiedzy temat jego osoby, a także najciekawszych informacji z nim związanych.

Wielu psychologów podkreśla, iż Jung jest właściwie niedoceniany jeżeli chodzi o swój ogromny wkład w rozwój myśli humanistycznej czy antropologicznej, a przecież jego bogate życie przyczyniło się do stworzenia wielu dzieł nie tylko z zakresu psychologii czy psychoterapii. Badał on wewnętrzny świat człowieka wychodząc z założeń teorii Freuda, ale również i wiedzy mitologicznej, filozoficznej, antropologicznej a także religijnej. Interesował się wszelakimi zjawiskami paranormalnymi – alchemią, okultyzmem, astrologią itd. Wielu ludzi kojarzy go jedynie jako ucznia Freuda, a mało kto wie, że Jung dzięki swoim podróżom zgromadził wiedzę, dzięki której w swoich badaniach korzystał również z dorobku innych psychologii ukierunkowanych głównie na rozwój wewnętrznej aktywności twórczej, siłę ducha i moc wyobraźni. Jung opierając się na metodach psychoanalizy wkroczył na obszary kultury i religii, dzięki czemu zmienił nieco oblicze psychologii.

Jung poprzez swoją koncepcje typów psychologicznych i archetypów wprowadził do analizy kultury nowe perspektywy. Najważniejsze pojęcia i ich definicje jakie stworzył, to:

EGO – Stawowi centrum życia świadomego, składa się ze świadomych spostrzeżeń, zapamiętanych treści i uczuć. Jest ono odpowiedzialne za poczucie ciągłości i jedności. Rozwija się poprzez opozycyjność świata zewnętrznego i wewnętrznego.

INDYWIDUALNA NIEŚWIADOMOŚĆ – jedna z części ludzkiej psychiki, która obejmuje wyparte przeżycia, emocje i myśli lub odczucia całkowicie podświadome. Wszystkie te „składniki” są w nas głęboko ukryte i co prawda niekiedy możemy sobie o nich przypominać, lecz jest to niezależne od nas.
W przeciwieństwie do nieświadomości zbiorowej – treści te są wyjątkowe
i charakterystyczne dla każdej jednostki.

ZBIOROWA NIEŚWIADOMOŚĆ – część ludzkiej psychiki, na którą składają się wrodzone podstawowe instynkty, myśli oraz archetypy, charakterystyczne nie dla jednego człowieka, a całej ludzkości.

ARCHETYPY – to zawartość zbiorowej nieświadomości, niewyuczona tradycja doświadczania, pierwotny wzorzec (postaci, zdarzenia, schematu). Archetypy w określony sposób odgrywają funkcje podobnie, jak instynkty u Freuda, gdyż są niejako odbiciem instynktownych reakcji na konkretne sytacje. Według Junga archetypy są elementem wspólnym dla całego społeczeństwa. Przykładów archetypów jest wiele, a jeden z najbardziej rozpowszechnionych to archetyp animy/animusa , czyli kobiecy/męski aspekt – pierwiastek osobowości mężczyzny/kobiety, który przyczynia się do zrozumienia sposobu postępowania drugiej płci.

SYNCHRONICZNOŚĆ – zasada wszechzwiązku zdarzeń, istotna według Junga równie jak przyczynowość. Opiera się ona na założeniu, że dla obserwatora mogą pojawić się dwa równoległe zjawiska mające wspólne znaczenie, pomimo, iż nie są one powiązane przyczynowo.